Bijzonderwijker

Kent u ook een bijzondere Zonderwijker, neem dan contact op met Carolijn van Gorkum (06-57328090 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.)

In deze aflevering vertelt Jos Bolder vol passie over zijn vrijwilligerswerk.

“De meeste mensen kennen mij van het vakantiewerk in  Veldhoven. Al vijftien jaar ben ik daar actief lid van de werkgroep Jeugdland en Huttenweek en sinds een aantal jaren zit ik ook in het bestuur. Dit jaar bestaat Jeugdland 50 jaar.

Vanaf carnaval tot de zomer zijn wij elke week in de Dobbelsteen bezig met de voorbereidingen. We repareren en vervangen spelletjes, we kopen materialen in en onderhouden contacten met de gemeente.

Het vakantiewerk houdt me altijd bezig: als ik bij een bedrijf bijvoorbeeld plastic doosjes zie liggen, vraag ik of ik ze mee mag nemen, zodat de kinderen er iets van kunnen knutselen.

Het vakantiewerk loopt gesmeerd, mede omdat wij het zo gedegen voorbereiden en alles op elkaar afstemmen. Dat moet ook wel, want elk jaar doen er zo’n 400 tot 500 kinderen mee aan Jeugdland en 100 tot 150 aan de Huttenweek. Natuurlijk zijn wij in het bezit van een draaiboek en een veiligheidsplan. Daarnaast vormen wij een hechte groep vrijwilligers die het heel gezellig met elkaar hebben. Voor Jeugdland neem ik altijd een week vrij en blijf daar ook samen met een ‘collega’ overnachten. ’s Nachts lopen we dan vaak nog rond met een grote zaklamp om te kijken of alles in orde is. Op de achtergrond houden wij alles in de gaten, ook kijken wij mee of er niet vals gespeeld wordt met de spelletjes, want sommige kinderen gaan echt voor de gele trui. Gelukkig zijn er een aantal jongere begeleiders opgestaan die nu de kar mee trekken.

Ik ben iemand van de klok en kom graag op tijd. Als ze me bij het vakantiewerk vragen voor een klusje, zeg ik altijd ja. Zo nu en dan is mijn vrouw daar niet blij mee en vraagt ze: ”Ben je nog ooit thuis?”

De kinderen van nu zijn een stuk slimmer, dat merk je aan de opmerkingen die ze geven. Ze hebben ook allemaal een telefoon in de hand. Ze zijn niet brutaler geworden, heel af en toe gebeurt het dat er iemand niet luistert, die moet dan even bij ons bij de tent komen zitten.

Ouders zijn veeleisender geworden, ze denken soms dat wij de kinderopvang zijn en dat hun kinderen tussen de middag bij ons over kunnen blijven. Ze hebben niet in de gaten dat wij allemaal vrijwilligers zijn en er zelfs een week vakantie voor opnemen.

Ondanks deze verschillen met vroeger blijft het concept van het vakantiewerk ongewijzigd. De kinderen vinden de spelletjes die we destijds bedacht hebben, nog steeds heel leuk. Natuurlijk gaan we wel met de tijd mee, want de afbeeldingen van Belle en het Beest op de spellen kennen ze niet meer en die hebben we nu gemoderniseerd met The Minions. Ook zijn er een aantal kinderen met allergieën, maar dat lossen we eenvoudig op door de ouders zelf bijvoorbeeld pannenkoekenmix mee te laten nemen voor de pannenkoek.

Stichting Leergeld koopt een aantal totaalkaarten bij ons, zodat ook de ouders met een krapper budget hun kind mee kunnen laten doen. Je ziet vaak wel dat juist die ouders mee komen helpen als begeleider.

Ik geniet ontzettend van de blije gezichten van de kinderen. Als dan zo’n klein hummeltje dankjewel komt zeggen, is mijn dag weer goed. Soms krijgen we van deelnemers zelfgebakken cakejes voorgeschoteld of een leuke bedankkaart achteraf.

Vrijwilligerswerk is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader was altijd al heel actief bij Rood-Wit en het kindercarnaval. Naast het vakantiewerk ben ik ieder jaar Sinterklaas in Veldhoven en Valkenswaard. Daarnaast ben ik dit jaar begonnen met een nieuwe uitdaging: het begeleiden van een gehandicapte van Severinus naar de thuiswedstrijden van PSV.  Dat geeft me veel voldoening.