Tsai-Luan Nijdam-Lan neemt ons dit keer mee naar de eeuwenoude Chinese geneeskunde.

“Als kind groeide ik op in het oosten van Taiwan. Ik kwam graag in de tempel, omdat ik daar innerlijke rust ervoer. Ik wilde graag non worden, maar dat vond mijn moeder geen goed idee.

Mijn voorouders waren arts en ik groeide op in een milieu van traditionele Chinese geneeskunde. Als kind realiseerde ik me dat lijden in het leven van de mensheid bestaat. Ik kreeg het gevoel dat een rode draad aan mij trok en daarom koos ik het beroep van arts. Ik volgde de artsenopleiding in de hoofdstad Taipei  en werkte daar in een ziekenhuis. Het gaf me een goed gevoel om mensen te kunnen bijstaan bij hun ziekten en zo hun leed te kunnen verzachten.

De traditionele Chinese geneeswijze heeft een oeroude geschiedenis. In al die jaren is veel kennis en bewustzijn over de mens, de natuur en de relatie daartussen opgedaan. Daaruit is een geneeskundig systeem ontwikkeld om fysiologische, emotionele en omgevingsfactoren met elkaar in verband te brengen. In de traditionele Chinese geneeskunde zijn alle delen van de mens met elkaar en met het geheel verbonden en daardoor kan het deel nooit los worden gezien van het geheel.

Ik maak gebruik van observatie, ruiken, proeven en de pols voelen. Alle tekens en symptomen verzamel ik om disharmonische patronen te kunnen vaststellen.

Het is het eeuwige proces van yin en yang, die in balans moeten zijn.

Als arts breng ik het lichaam in balans, daarna kan het zichzelf herstellen.

Mijn Nederlandse man heb ik in Taipei ontmoet. In 1988 ben ik naar Nederland verhuisd. Ik werd goed opgevangen door mijn man, mijn schoonfamilie en vrienden. In het begin keek ik mijn ogen uit, maar ik werd vrij snel opgenomen in de Nederlandse gemeenschap. Omdat mensen mijn naam moeilijk uit konden spreken, noemden ze mij Victoria. Vanaf het begin nam ik me voor de Nederlandse taal goed te leren, omdat het een belangrijk communicatiemiddel is. Ik ben de trotse moeder van twee prachtige zonen.

Na het overlijden van mijn man pakte ik mijn beroep als arts weer op door mijn eigen praktijk Yi Der Fu traditionele Chinese geneeskunde (in het Chinees: een huis van goede eigenschappen) te starten. Ik maak gebruik van acupunctuur en Chinese kruiden.

In het begin was het zeker niet gemakkelijk, want niemand kende mij als arts in Veldhoven. Sowieso was de Chinese geneeskunde nog geen gemeengoed toen. Stukje bij beetje kon ik mijn praktijk uitbreiden en nu heb ik het erg druk. Inmiddels werk ik ook samen met enkele Nederlandse artsen, die patiënten doorsturen.

Een keer per jaar word ik uitgenodigd door een ziekenhuis in China om daar een maand te komen werken. Voor mijzelf is dat heel leerzaam, maar ook de artsen daar zijn erg geïnteresseerd in mijn ervaringen met de westerse geneeskunst. Ze willen ook graag weten hoe Nederlandse patiënten de Chinese werkwijze beleven.

Tsai-Luan aan het werk met een patiënt in een Chinees ziekenhuis

Ik ben boeddhistisch opgevoed, dat zit in mijn genen. De boeddhistische leer is nog steeds een belangrijke deel in mijn leven, het is een filosofie van liefde, compassie en passie. Na het overlijden van mijn man heeft het boeddhisme mij veel houvast en kracht gegeven. Het heeft mij gevormd als mens en ik pas het toe in mijn dagelijks leven en werk.

Daarom voer ik vaak gesprekken met mijn cliënten en laat ik hen inzien dat negatieve gedachten niet goed zijn voor je gezondheid. Positieve emoties zorgen voor een snellere genezing.

Twee keer per jaar organiseer ik informatiebijeenkomsten over het boeddhisme.

In 2013 ben ik naar Zonderwijk verhuisd. Het bevalt me hier heel goed, het uitzicht op het park is prachtig, dat geeft me het gevoel van vrijheid en ruimte. Mijn huis heb ik ingericht volgens I-Jing en Feng Shui, een oeroude Chinese leer, zodat een harmonieuze stroming van Qi (=energie) wordt gestimuleerd. Het symbool van yin en yang heb ik ook in mijn voortuin uitgebeeld. Ik voel me hier heel gelukkig. Tot nu toe heb ik nog te weinig tijd gehad om een goed contact met de buren te onderhouden. Dat staat zeker op mijn wensenlijstje.

De helft van mijn leven woon ik hier en ik ben min of meer door de Nederlandse maatschappij opgevoed. Het heeft mijn leven verrijkt om twee culturen te mogen leren kennen. Daar ben ik zeer blij en dankbaar voor. “