Vertrekpunt van deze wandeling ligt tegenover lichtmast 16 bij het grasveldje voor de speeltuin bij de kinderboerderij.
We lopen een klein stukje en nemen dan het rechtse bospad. We zien veel loofhout zoals de vlier, hazelaar en Lijsterbes. De Lijsterbes was een van de eerste bomen die aan het einde van de ijstijd in West-Europa groeide. De takken kunnen het beste van alle bomen tegen de vorst. Hij komt vooral op arme zure gronden voor. Bloemen roomwit die in de nazomer in oranjerode bessen veranderen die graag door diverse vogels waaronder merels, lijsters en kramsvogels.
Na enkele meters links af, het bos mag hier bos zijn. Alles wat dood is mag blijven liggen, de natuur doet langzaam haar werk. Op het dode hout zien we de zwammen.
Veel braamstruiken en ook zien we hier en daar de Hulst.
Verderop zien we meerstammige berken.
We lopen nu een open gedeelte in met links Mais en rechts een gedeelte met nieuwe aanplant van loofgewassen, zoals Vuilboom, lijsterbes wilg en inlandse eik.
De vuilboom dankt o.a. zijn naam doordat de bast zeer goed laxerend werkt. Ook helpt de stof die het hout afscheidt tegen hoofdluis. De struik wordt rijkelijk bezocht door bijen daar hij zelfs nog bloemen heeft als er al lang bessen aan zitten. Het is ook een van de weinige planten waar de citroenvlinder zijn eitjes op af zet. Vuilboom wordt ook wel sporkehout genoemd, de takken zijn gemakkelijk breekbaar en werd vroeger gebruikt om de kachel mee te stoken het zgn. sprokkelhout.
Op de bodem zien we nog een restant van het sint Janskruid en ook de vlasleeuwenbek bloeit nog rijkelijk.
Het is familie van de weegbree, bloeit met gele bloemen met een oranje masker. Zeer rijk bezocht door bijen en hommels.
Groeit op zandgrond.
Voorbij deze velden gaan we links, de maiskolven laten zich al goed zien.
Lopend het bos weer in zien we de Amerikaanse vogelkers, krentenboompje, het perzikkruid en de adelaarsvaren.
De Amerikaanse vogelkers ook wel Bospest genoemd behoort tot de rozenfamilie. Verspreid zich gemakkelijk en snel, vooral op zandbodems en bemoeilijkt hierdoor de groei van andere soorten.
De Amerikaanse vogelkers is eind 19e eeuw naar hiertoe gehaald om te experimenteren ten behoeve van de houtproductie.
De bessen zijn eetbaar terwijl de pit en blad giftig zijn (blauwzuur). Bij het wrijven over het hout komt een amandelgeur vrij.
Aan de andere zijde van het pad een opgeschoond stuk dennenbos.
Bij het weitje en ingezaaide akker gaan we rechts, aan de eiken die we hier zien zitten veel eikels. Ook hier weer vogelkers, vuilboom en berk.
Als men stil is kan men het geluid van de vele vogels horen waaronder de specht.
Langs de kant van het pad staat de waterpeper. Deze eenjarige plant behoord tot de duizendknoopfamilie en bloeit van juni tot en met september. Groeit op drassige, voedselrijke (stikstof) gronden. De stengel en het blad smaken naar peper.
Even verderop aan de rechterkant een zogenaamde wadi, dit is een systeem voor afvoer en opvang van hemelwater. We zien deze ook vaak langs snelwegen bij de op - en afritten.
Wordt vervolg.
